Naučno utvrđeno – ovo je najteža olimpijska trka VIDEO

Kanal &quot;Outperform&quot;, koji svoje sadržaje temelji na naučnim istraživanjima, otkrio je kako je trka na 400 metara najteža pojedinačna u svetu profesionalne atletike.Na tek zavr&scaron;enim Olimpijskim igrama u Parizu Amerikanac Kvinsi Hol osvojio je zlatnu medalju s vremenom 43,40 sekundi, ispred Britanca Meta Hadson-Smita (43,44s).Tom prilikom Hadson-Smit je vodio tokom većeg dela trke, ali ga je Amerikanac, nakon ne&scaron;to sporijeg starta, u poslednjih 100 metara sa četvrte pozicije sustigao i prestigao tek nekoliko metara pred ciljem.Kada je u pitanju disciplina 400 metara kod žena, zlato s Olimpijskih igara u Parizu odnela je Merilejdi Paulino iz Dominikanske Republike, koja je istrčala i olimpijski rekord (48,17s).Ono &scaron;to je evidentno, jeste da je ovo trka na kojoj se sportisti izuzetno umaraju, možda i vi&scaron;e nego u ostalim, čak i dužim deonicama. Quincy Hall!!!! I thought he was straining on the back curve but he clearly just wanted everyone to see them Gold teeth 😃. 43.40!What a comeback win! pic.twitter.com/F5u8pNttxS&mdash; Benjamin Watson (@BenjaminSWatson) August 7, 2024 Naučno obja&scaron;njenjeGlavni razlog za to je energija koju telo proizvodi tokom cele trke i tri energetska sistema koja telo koristi.0-50m ATP-CP &ndash; telo sportista prvo koristi zalihu energije koja mu omogućuje o&scaron;tar nalet kako bi dostigao najveću brzinu i potro&scaron;i se u prvih 5-10;50-200m anaerobna glikoliza &ndash; sagoreva glukozu bez kiseonika, &scaron;to dovodi do nakupljanja mlečne kiseline i umora mi&scaron;ića pa trkači trče ispod svoje maksimalne brzine;200-300m aerobna energija &ndash; koristi kiseonik za razgradnju glukoze, proizvodi ga mnogo sporije od druga dva izvora energije, &scaron;to znači da ne može da prati potražnju300-400m anaerobne rezerve energije su iskori&scaron;ćene dok je aerobna energija prespora da bi popunila praznine, nakupljanje mlečne kiseline &ndash; telo tada poku&scaron;ava da proizvede vi&scaron;e aerobne energije, ali se bori da proizvede dovoljno kako bi potpomoglo konačni sprint prema liniji, &scaron;to ostavlja vrlo negativan i &scaron;tetan uticaj na mi&scaron;iće. Potvrda &scaron;ampiona i rekordera&quot;Dobar, tačan opis efekta na telo sprinta na 400 metara. Razumevanje ovog procesa mi je pomoglo da oborim svetski rekord i konstantno trčim ispod 43 sekunde&quot;, prokomentarisao je ovu naučnu analizu legendarni američki sprinter Majkl Džonson.Džonson je osvojio četiri zlatne olimpijske medalje (200m, 400m i 4x400m), jedini u istoriji sa zlatima na 200 i 400m na istim Igrama, te osam puta bio svetski &scaron;ampion tokom devedesetih godina pro&scaron;log veka.Držao je svetske rekorde na 200 i 400 metara pa se smatra jednim od najvećih sprintera u istoriji atletike.Njegov rekord na 400m postavljen 1999. u Sevilji nadma&scaron;io je tek 2016. godine Južnoafrikanac Vejd van Nikerk sa 43,03 sekundi. August 1, 1996: Michael Johnson (@MJGold) 🇺🇸 breaks the world record and wins the gold🥇in the 200M at the Olympics in Atlanta.pic.twitter.com/fs4iXudj62&mdash; This Day In Sports Clips (@TDISportsClips) August 1, 2023

Naučno utvrđeno – ovo je najteža olimpijska trka VIDEO

12 Komentari