Za ovu lokaciju na srpskoj netaknutoj lepotici, vezani su brojni mitovi i legende FOTO

Mnogima je poznata po nepreglednim &scaron;umama, čistom vazduhu i ljubaznim domaćinima, ali ova lepotica na svom području skriva i preve prirodne bisere, jer se na njenim proplanicima nalazi nekoliko planinsikih ledničkih jezera, koji su prava prirodna oaza na preko hiljadu metara nadmorske visine.Jedno od njih je i Dajićko jezero u istoimenom selu, nema obale već ga okružuje specifična tresava koja se ugiba pod nogama.&quot;Jezero se puni zahvaljujući atmosferskim padavinama, ki&scaron;om i otapanjnjem snega, pa njegova velilčina često zna i da varira. Ima i svoj kaptirani izvor koji se nalazi preko puta. Promena vodnog režima, ekolo&scaron;ki uslovi i mikroklimatski parametri intezvirali su eutrofikaciju jezera, koja je uslovila nastanak specifične tresavske vegetacije. U samom jezeru je izuzetno bogata vegetacija, ali i nalaze se i retke vrste insekata. Kupanje u njemu nije dozvoljeno&quot;, izjavio je za RINU Miloje Ostojić iz TO Ivanjica.RINAPrvi put u spisima spominje se u tokom istraživanja Josifa Pančića, Nedeljka Ka&scaron;anina i Jovana Cvijića. Ovaj lokalitet skriven u četinarskoj &scaron;umi tokom godine obilaze brojni posetioci iz zemlje i inostranstva, a osim &scaron;to je posebno po lepoti Dajićko jezero izdvaja se od ostalih i po legendama koje su vezane za njegovo postojanje.&quot;Legenda kaže da su putem pored jezera prolazili svatovi, a barjaktar je skrenuo sa puta i svi su upali i vodu i utopili se, po tome jezero neko naziva i svatovsko. Druga legenda kaže da je u jezeru živelo čudovi&scaron;te, koje su me&scaron;tani ubili i u jezeru je od krvi bila crvena voda. Pozvali su sve&scaron;tenika koji očiato molitvi i voda se ra&scaron;čistila, pa je tako obližnje selo dobilo ime Bele vode&quot;, rekao je Miloje.Mitovi i legende nerazdvojivi su deo folklora Golije, a jedno od narodnih predanja govori o dva pobratima Rajku i Janku, koji su se kladili ko će pre da iznese poveći kamen na vrh Golije.RINA&quot;Rajko je brzo nosio svoj kamen i blizu vrha se spotakao i ispustio ga i kamen je pao u potok. Janko je polako nosio svoj kamen, ali je sigurno stigao do vrha. Otuda se vrh Golije zove Jankov kamen, a potok u koji se otkotrljao Rajkov kamen me&scaron;tani nazivaju Rajkov potok&quot;, priča Miloje.Na predlog Republičkog zavoda za za&scaron;titu prirode Srbije 1966. godine doneto je Re&scaron;enje o stavljanju pod za&scaron;titu Dajićkog jezera &ndash; tresave kao prirodne retkosti i prirodnog spomenika geobotaničkog karaktera na povr&scaron;ini od dva hektara na severozapadu Golije.

Za ovu lokaciju na srpskoj netaknutoj lepotici, vezani su brojni mitovi i legende FOTO

0 Komentari