Kralj Petar I: Moja će vojska pored hrišćana zateći i Srbe muslimane

Zamišljen kao odbrambeni savez Srbije, Bugarske, Grčke i Crne Gore, on se razvijao u skladu sa događajima na nemirnom poluostrvu. Neuspeh reformi u Osmanskom carstvu, poraz koji je ono pretrpelo od Italije u Tripolitanskom ratu i progoni balkanskih hrišćana podstakli su stvaranje planova za zajednički rat. Pregovori o podeli etnički mešovitih krajeva evropske Turske složene istorije trajali su dugo i deo otvorenih pitanja prepušten je na arbitražu ruskom caru. Kada je rat oktobra 1912. konačno počeo, vojske balkanskih saveznika su tokom prvog meseca odnele značajne pobede, piše Nedeljnik.

U proglasu upućenom početkom rata, kralj Petar je napisao sledeće:

"Najnoviji događaji stavili su opet na dnevni red rešavanje sudbine Balkanskog poluostrva, pa s tim i sudbinu Stare Srbije, te slavne ali tužne majke naše Kraljevine, gde je istorijsko jezgro srpske države, starih kraljeva i careva, gde su slavne Nemanjićke prestonice: novopazarski Ras, Priština, Skoplje, Prizren, gde žive naša braća po krvi, po jeziku, po običajima, po narodnoj svesti željama i težnjama. Osvajačka i neprijateljska otomanska vlada istrebljuje već vekovima ovu našu braću…"

"... Ovo neizdrživo stanje gonilo je stotinama godina Srbe da se sele iz Stare Srbije, a od poslednjega našega rata s Turskom svake godine prelaze u našu Kraljevinu hiljade očajnih i golih begunaca. Njih je danas prepuna Srbija..."

"... Moja će vojska u Staroj Srbiji, pored hrišćana, zateći i Srbe muslimane koji su nama tako isto dragi a s njima i Arbanase, hrišćane i muslimane, s kojima naš narod živi zajedno već hiljadu i tri stotine godina, obično deleći s njima i sreću i nesreću. Mi im svima nosimo slobodu, bratstvo, jednakost u svemu sa Srbima."