Šesnaestogodišnji Dušan je u svetsku istoriju ušao iz najstrašnijeg mogućeg razloga

Tu su udar neprijatelja primile čete sastavljene od žandara, carinika, običnih Beograđana, pa čak i dece. Jedan od njih bio je i Dušan I. Đonović - prva srpska žrtva u Prvom svetskom ratu, piše istorijski zabavnik.

Istog dana, 28. jula 1914. godine po novom kalendaru, kada je Austrougarska telegramom obavestila Srbiju da se od sada nalazi u ratnom stanju, otpočeo je napad na Beograd. Zbog neobičnog i surovog načina na koji je stigla objava rata, mnogi u prvi mah nisu poverovali da je na pomolu sukob. Već noć između 28. i 29. jula razvejala je sve iluzije…

• Prvi susret srpskih sa crnim vojnicima: "Joj, al’ će Bugari da se prepadnu" FOTO
• Spomenica, crno-zelena traka i ljubičasti cvet: Da li znate značenje srpskog amblema Dana pobede? FOTO
• Cvet feniks: Šta je Natalijina ramonda i zbog čega je simbol Dana primirja?
• Dan primirja: Šta danas slavimo i zašto je 11. novembar državni praznik?

Sava i Dunav bili su 1914. državna granica, a srpska prestonica bila je karaula. Tako je i došlo do toga da prvi meci u Velikom ratu budu ispaljeni upravo tu, u Savamali, u današnjoj ulici braće Krsmanović. I prva krv u najvećem sukobu koji je Evropa do tada videla potekla je beogradskim ulicama.

Zvuči neverovatno, ali tog prvog dana rata, plan odbrane nije postojao! Vojska se uglavnom povukla na jug i Beograd je ostao potpuno nebranjen. Zbog nezgodnog mesta na kome se prestonica nalazila, postojali su čak i predlozi da se ona preda bez borbe, ali Beograđani to nisu dozvolili.

Grad koji se sam branio

Od snaga zatečenih u Beogradu te kobne noći 28/29 jula napravljena je kakva-takva odbrana. Prvi udar na obali Save primili su vojni odredi sastavljeni od žandara, carinika, običnih Beograđana, čak i dece.

Jedan od njih bio je i Dušan I. Đonović, šesnaestogodišnji učenik drugog razreda Kraljevske trgovačke akademije koji se s puškom u ruci pridružio četnicima vojvode Jovana Babunskog. Upravo on postaće prva žrtva u Prvom svetskom ratu.

Dušan je stradao u puškaranju nastalom nakon što su prestonički branioci srušili stari železnički most preko Save, jedinu onovremenu vezu Beograda i Zemuna. Nedaleko od njega, te iste noći, u čamcu na Savi sa kog je pokušan desant na Beograd, poginuo je i Mađar Ištvan Balohi postavši tako prva žrtva sa neprijateljske strane.

Nakon što je 1915. godine austrougarska vojska okupirala Beograd, Ištvanu je na Novom groblju podignnuta spomen-ploča. Da Dušan Đonović dobije priznanje i sećanje čekalo se punih devet decenija. Povodom obeležavanja 90 godina od početka Prvog svetskog rata, 2004. godine, mladom dobrovoljcu je postavljena spomen-ploča u Prvoj ekonomskoj školi u Beogradu.

Te noći, posle Dušana i Ištvana, nastradalo je još oko 1.000 vojnika i civila. U naredne četiri godine, širom Evrope, poginulo je još 37 miliona, u sukobu tako krvavom i strašnom da ga je zasenio samo Drugi svetski rat. Što se Srbije tiče, ona je izgubila preko 1.200.000 vojnika i civila ili skoro trećinu stanovništva – čitavu jednu generaciju čiji nestanak nikada nije uspela da nadoknadi.