Meštani iz pepela digli svetinju i sagradili je svojim rukama za samo tri meseca FOTO

Ova jednobrodna građevina koja pripada Eparhiji šabačkoj predstavlja nepokretno kulturno dobro koje je od 1982. godine pod zaštitom države. Kroz vekove su crkve delile sudbinu svog naroda , crkva brvnara u Donjoj Orovici podignuta 1693 godine potpuno je uništena 1813 godine u Prvom srpskom ustanku.

Uprkos teškim vremenima, digla se iz pepela zahvlaljujući tadašnjim meštanima azbukovačkog kraja. Hram je napravljen za tri meseca, a gradili su ga meštani okolnih sela dokazujući da su bili izvrsni neimari. Na crkvi nema nijedan esker, već je crkva građena na žgljebove, daske su se sklapale jedna u drugu.

"Prvobitan krov brvnare je sačuvan, samo je preko šindre dodat lim. Prorezi na hramu, puškarnice pokazuju da je postojao način da se turska vojska na vreme odbrani i tada su u hramu ostajali nahrabriji Srbi koji su svojim životima branili veru", kaže za RINU jerej Jovan Sekulić, paroh orovički.

U hramu se pored nekoliko bogoslužbenih knjiga iz 19. veka čuvaju ikone ruskog porekla neprocenjive vrednosti.

Ikona Presvete Bogorodice datira iz 1857 godine kao i ikona Gospoda Isusa Hrista, ikona Sv. Jovan Krstitelja hramu je darivana 1891.godine dok ikona Svetog Nikole datira iz 1870.godine. Ovde se nalaze još starije ikone poput ikone Presvete Bogorodice , diptisi i ikona Svetog Jovana Krstitelja. Ikone datiraju iz 17,18 i 19.veka, dodaje paroh orovički Jovan.

RINA

"U porti hrama nalazi i se i prangija koja je obaveštavala meštane o dolasku neprijateljske vojske, a kasnije za objavljivanje velikih praznika. Meštani su je kupili 1840 godine, teška je 130 toka, odnosno 170 kg. Za nju se vezije i jedan narodni običaj da momci koji je podignu, spremni su za ženidbu", kaže Jovan Sekulić, paroh orovički.

Ljubovija ima ogromne potencijale i za razvoj verskog turizma zahvaljujući brojnim pravoslavnim hramovima koji se nalaze na teritoriji ove opštine.

Na teritoriji opštine Ljubovija postoji 14 crkava i četiri manastira. Nezaobilazna destinacija domaćih i stranih turista svakako je Soko Grad, je tvrđava u zapadnoj Srbiji u blizini LJubovije, koja nikada nije osvojena borbom već je uvek menjala gospodare mirovnim ugovorima. Ona je jedna od tvrđava u kojoj su se Turci najduže zadržali i koja je sa još nekoliko gradova predata knezu Mihajlu Obrenoviću 1867. godine.

RINA

"Podno grada je podignut manastir svetog Nikole. Grad je prema ugovoru, nakon odlaska turske vojske i posade miniran i dobrim delom uništen. Danas je ostalo vrlo malo ostataka bedema i kula, a u samoj utvrdi je na temeljima jedne od kula podignut betonski plato na kome je izgignut veliki krst. Manastir je podigao episkop šabačko-valjevski Lavrentije i posvećen je Vladici Nikolaju lelićkom i žičkom. Sam manastir raspolaže sa prostranom trepezarijom i 25 jednokrevetnih soba za goste, muzejom i radionicom za monaštvo", kaže Jelena Tešić, direktorka Turističke orhanizacije opštine Ljubovija.

Skriveni u prirodnim lepotama azbukovačkog kraja, manastiri i crkve u LJuboviji na jedinstven način oslikavaju dušu srpskog naroda koji se uprkos teškim vremenima izborio da sačuva svoju veru i pokolenjima ostavi u nasleđe neprocenjivo blago.