General koji je osvetlio obraz srpskog naroda čak i u ratu koji se neslavno završio

General Horvatović je rođen u Novoj Gradi&scaron;ci. Poticao je iz ličke oficirske porodice. Njegov otac ga je nakon zavr&scaron;ene realke u Mitrovici poslao u kadetsku &scaron;kolu u Gracu.Po zavr&scaron;etku kadetske &scaron;kole službovao je kao oficir austrijske vojske u Italiji, Vla&scaron;koj, Galiciji i Beču. Iz austrijske vojske u činu poručnika, pre&scaron;ao je u srpsku vojsku u Beogradu 1862. godine.Po prelasku u Beograd postavljen je za kapetana na čelo &bdquo;Dobrovoljačkog kora&ldquo;. U Prvom srpsko-turskom ratu 1876-1877. je kao potpukovnik komandovao Knjaževačkom vojskom, a potom ga je general Mihail Černajev unapredio u čin pukovnika.Horvatović tada preuzima komandu nad 4. korpusom, sa kojim je u boju kod &Scaron;umatovca napao desno krilo turske vojske i doprineo pobedi srpske vojske. Đuro Horvatović je bio jedan od prvih pomagača generala Černjajeva, a general je u Horvatoviću gledao praktičnoga i marljivoga vojvodu i oficira vrednog svake pohvale.U Drugom srpsko-turskom ratu 1877-1878. godine Horvatović je komandovao Timočkim korom, s kojim je 1877. godine zauzeo Belu Palanku, a potom četiri dana kasnije i Pirot. U periodu od 1881-1885. godine bio je poslanik u Petrogradu, a zatim komandant aktivne vojske i njen ministar 1886&mdash;1887. godine.Pukovnik Đuro Horvatović, kao komandant Knjaževačke brigade, posebno je slavljen nakon zavr&scaron;etka Prvog srpsko &ndash; turskog rata i pored toga &scaron;to srpska vojska nije imala uspeha u tom ratu. Podvig i otpor koji je Horvatović pružio Ejub pa&scaron;i na Tresibabi, jula 1876. godine, pred Aleksincom i &Scaron;umatovcem, uzdigao ga je u slavu. Ta njegova pobeda &bdquo;spasila je čast srpskom imenu i oružju&ldquo;.Pesnik i slikar Đura Jak&scaron;ić je svom prijatelju Đuri Horvatoviću posvetio pesmu Spomen Đuri Horvatoviću i njegovim junacima na Tresibabi, kompozitor Josif Marinković je komponovao Horvatovićev mar&scaron;, a slikar Steva Todorović koji je bio pod Horvatovićevom komandom, po povratku u Beograd izradio jenjegov portret.Vajar Petar Ubavkić je uradio Horvatovićev portret u gipsu koji se i danas čuva u Narodnom muzeju u Beogradu. Decenijama je slava Horvatovićevog podviga i pobede osvetljavala čast srpskog roda i činila ga ponosnim. Pesnik Vojislav J. Ilić Mlađi ponovo je podsetio na slavu Đure Horvatovića stihovima pesme Nad grobom vojvode Mi&scaron;ića koju je pročitao pred spu&scaron;tanje kovčega vojvode Živojina Mi&scaron;ića u grob:Ra&scaron;irenih ruku, pokojnici davni,Sad čekaju na te, na vratima groba:Binički i Đuro Horvatović slavni,Kirijev i Katić i Putnika oba !Đura Horvatović je preminuo u Beogradu 28. februara 1895. godine i sahranjen je na Novom groblju u parceli broj 8 u grobnici 2 reda. Grobnica ograđena metalnom ogradom je bila obeležena skromnom spomen &ndash; pločom crne boje na postolju od belog kamena.Dostojanstvena grobnica iako obeležena skromnim nadgrobnim obeležjem pedeset godina kasnije dobila je nove stanovnike, a posmrtni ostaci slavnog, zaboravljenog, generala Đure Horvatovića preneti su u udaljenu parcelu 73 na Novom groblju u obično grobno mesto.Novo grobno mesto ostalo je bez obeležja, samo obična humka, bez krsta i bilo kakvog obeležja koje bi ukazivalo da se radi o grobu generala i ministra, koji je osvetlio obraz srpskog naroda čak i u ratu koji se neslavno zavr&scaron;io.

General koji je osvetlio obraz srpskog naroda čak i u ratu koji se neslavno završio

0 Komentari