@
Verovanje u vanzemaljce je kao i svaka druga religija zapravo posledica neizlečivog rezidentnog antropocentrizma, iako sebe opet kao i svaka druga religija predstavlja kao suprotnost tome. Mi sebe ubeđujemo da nam sve druge životinje zavide na razumu kog one ne poseduju, da smo vrh evolucije (ili kreacije, sasvim svejedno) na ovoj planeti. I naravno, da je manjeviše takav isti vrh neizbežan svuda gde se razvio bilo kakav život složeniji od zemaljskog jednoćelijskog. Ne možemo da se pomirimo sa time da je naš razum (i takav kakav je) posledica greške. Mi nismo miljenici evolucije ili boga-kreatora, nego greška. Nema definicije inteligencije koja kao glavni činilac ne sadrži element "sposobnosti učenja", po toj sposobnosti čak i merimo inteligentnost drugih životinja i upoređujemo sopstvene. Sposobnost učenja je zapravo sposobnost neracionalnog trošenja energije, to je (u realnom vremenu) hendikep, a ne prednost. To je kao kad bi som smatrao ljude inferiornom vrstom zato što ne mogu da žive u vodi. Ili vrabac zato što ljudi troše toliko mnogo energije za kretanje kroz prostor. Mislite da vrabac zavidi ljudima na razumu? Ne, jer i vrabac je jednako toliko "vrapcocentričan" i uveren da je savršen. Možda zavidi jastrebu... kao i mi što se plašimo izmišljenih kosmičkih jastrebova, sličnih nama, ali koji se hrane nama. Što više saznajemo o univerzumu, toliko više "jastrebova" izmislimo i sve gorih. Pa nam malo lakne kad "kliktanje" u kosmosu nije od njih.
@CATAPA
Verovanje u vanzemaljce nema smisla isto kao i neverovanje u njih. Naime, nemamo dokaze za postojanje, ili nepostojanje zivota van Zemlje. Sto se zivotinja tice, one ne mogu da nam zavide sto imamo inteligenciju bas zato sto je ona neophodna da bi osecanja poput zavisti postojala. Ipak, tokom evolucije se inteligencija kod sve novijih vrsta uglavnom povecavala. Jednostavno, inteligencija omogucava efikasnije koriscenje energije i resursa. To sto se mi danas ne odnosimo inteligentno prema Prirodi je druga prica i nema veze sa inteligencijom.
@Trovach
Životinje osjećaju ljubomoru i zavist. To možete vidjeti ako imate psa ili mačku, čak i papigu, ali nemamo dokaz odnosno još uvijek nismo utvrdili da li su životinje ljubomorne čovjeku jer je čovjek inteligentniji od njih. Uglavnom, životinje su ljubomorne prema pripadnicima svog čopora ili krda. Pas i mačka smatraju obitelj svojim čoporom i odrasli psi mogu biti ljubomorni na novorođenče, zbog pažnje koja mu se posvećuje, odnosno smatraju da su zapušteni, dok ne shvate da je novorođeno dijete dio njihovog čopora. Također, nema načina, a time i dokaza da dokažemo da je antilopa ljubomorna na lava zbog brzine i snage. Osjećaju su dio našeg najprimitivnijeg dijela mozga, kao ljubav, ljubomora, zavist, osjećaj ugroženosti ili zaštićenosti i to smo naslijedili evolucijom.
@zg232
Tacno je, ali ljubomora je u odnosu na zavist dosta "primitivnije" osecanje. Znam to po nasem psu koji je izuzetno ljubomoran.
@CATAPA
dali si ti neki FILOZOF po struci ???
15 Komentari
Sortiraj po: