Govor cveća: Univerzalni simbol ljubavi, dostojanstva i ponovnog rađanja

Broj vrsta ruža, boja i značenja se kroz vekove nadograđivao tako da je ruža danas najuniverzalniji cvet koji se poklanja u svim prilikama.

Iz brojnih tumačenja njenog nastanka, ruža je ponela višeslojnu simboliku i u zavisnosti od boje i prilike za koju se koristi, ruža simboliše ljubav, strast, dostojanstvo, poštovanje, čistotu, ali je i simbol smrti, mučeništva i ponovnog rađanja.

Ruža u antičkoj Grčkoj i starom Rimu

U grčkoj i rimskoj mitologiji prvu ružu stvorila je boginja cveća i proleća Hlorida (rimski: Flora), koja je jedno jutro u šetnji naišla na beživotno telo šumske nimfe.

Rastužena Hlorida je odlučila da je oživi, pretvarajući telo nimfe u cvet, odnosno ružu, kojoj su i drugi bogovi, svako sa svoje strane, obdarili lepotom, mirisom, bojom i drugim atributima. Ruže su pogrebni značaj imale još u staroj Grčkoj gde su se pojavljivale na grobovima devojaka, ali još veći značaj dobijaju među Rimljanima koji su ih posebno povezivali sa smrću i sahranjivanjem.

U grčkoj i latinskoj poeziji ruže rastu u zagrobnom životu. Rimski praznik Rosalia (Praznik ruža), bio je deo kulta mrtvih još od prvog veka nakon Hristove smrti, a slavio se između 11. maja i 15. jula, kao pomen mrtvima, rosalia se razvila iz običaja stavljanja cveća na mesta sahranjivanja.

Belom ružom koja je povezivana sa mladošću i čistotom najčešće su obeleževani grobovi mladih i ona je tada postajala simbol preuranjene smrti. Na Novom groblju nizovi kaseta položeni na zemlji u koji se polažu urne nose naziv rozarijum od latinske reči rosarium, što znači ružin grm.

Hrišćanska simbolika

Prema hrišćanskoj simbolici ruža je simbol device Marije, Kraljice Neba, ali i simbol devičanstva i skromnosti. U hrišćanskoj simbolici, crvena ruža predstavlja krv koju je Isus prolio na krstu, krv mučenika stradalih za veru, život posle smrti, ali i božansku ljubav.

Ruže su uglavnom predstavljane na ranohrišćanskim pogrebnim slikama, ali i na slikama svetih mučenika. Sveti mučenici su često prikazivani ili opisivani uz pomoć cveća, ili na načine koji ih poistovećuju sa cvećem. Bogorodica je još u ranohrišćanskoj literaturi opisivana kao „ruža skromnosti“ i „ruža među trnjem“, dok u srednjem veku, ruže, postaju posebno Bogorodičino cveće.

Okrugli prozori crkava iz kojih su se razvile rozete (odnosno ruže), prisutne su, pored romanskih i gotičkih crkava, i na srpskim srednjovekovnim crkvama. Prema našim narodnim pesmama verovalo se da u raju ima najviše bosiljka i ruža. Funeralna uloga ruža u našoj kulturi nije se samo odnosiila na sađenje ruža na grobovima preminulih, već su motivi ruža predstavljani i na srednjovekovnim stećacima.

Suze, venci, buketi Danas jedan od najčešćih cvetova zastupljenih u vencima, suzama i buketima koji se polažu na groblju su upravo ruže, ruža je tako postala jedan od najtraženijih i zastupljenijih cvetova u vencima, suzama, ali i pojedinačno koji se polažu i sade na grobnim mestima.

Aranžeri cveća iz cvećare JKP „Pogrebne usluge“, naglašenim osećajem za značenje  i estetiku aranžiraju suze, vence i bukete u okviru kojih je često glavni dekorativni i simbolični momenat čini ruža.

Izuzetno poznavanje značenja, ali umešnost sa kojim komponuju aranžmane izdvajaju ih kao najbolje u svom zanatu. Dobro upoznati sa simbolikom ruža, ali i drugog cveća koje koriste, uspevaju da postignu onaj savršen sklad između želja ožalošćenih, ali i poruke koju svaki cvet nosi.