Američki nosači aviona neće imati šanse: Kinezi ih prate "u metar" spremni da ih potope

Kineska vojska, koristeći jeftine tehnologije i naprednu veštačku inteligenciju, pokazala je sposobnost da precizno prati i potencijalno cilja ove nosače.

Incidenti poput praćenja "USS Ronald Regan" i "USS Hari S. Truman" naglašavaju neefikasnost trenutnih američkih strategija protiv rastuće kineske vojne tehnologije.

Kritičari se zalažu za pomeranje fokusa sa površinskih ratnih brodova na više prikrivene i manje ranjive podmornice kako bi se održala pomorska superiornost SAD.

Mornarica Sjedinjenih Država se oslanja na svoju flotu od 11 nosača aviona (10 nosača na nuklearni pogon klase Nimic i najnovije klase Gerald R. Ford na nuklearni pogon).

Mornarica ulaže milijarde dolara u izgradnju novih nosača klase Gerald R. Ford. Ovi ratni brodovi putuju brzinom od oko 30 čvorova, a njihovi zagovornici tvrde da su nosači klase Gerald R. Ford suludo teški za praćenje i gađanje protivbrodskim oružjem.

Ali ovo je netačno. Zemlje poput Kine, koje su bliski rivali Sjedinjenim Državama, poseduju snažnu bazu naučnih i tehnoloških inovacija – kao i sve moderniju vojsku – prete američkim interesima kao nikada ranije.

Kina je godinama gradila svoje mogućnosti protiv pristupa/odbijanja područja (A2/AD).

Ovi sistemi predstavljaju ozbiljnu pretnju za bilo koji američki površinski ratni brod, uključujući moćne američke nosače aviona, koji se usuđuju da se približe regionima gde su postavljeni A2/AD sistemi. Mornarica to razume. Kongres to zna, piše Nešnal interest.

Ipak, niko u Vašingtonu ne odvaja vreme da razvije smislene protivmere za zaštitu površinske flote ili da prebaci fokus mornarice sa površinskih ratnih brodova koji se mogu pratiti i lako uništiti na nešto što je skrivenije (kao što su podmornice).

Jedna od ključnih pretnji za nosač aviona je sposobnost Kine da prati ove sisteme, uprkos njihovoj relativnoj brzini.

Što bolje Kina može da prati nosače, veća je verovatnoća da će moći direktno da pogode nosač sa svojim raznim protivbrodskim oružjem.

U junu 2021, kineska vlada je tvrdila da je koristila jedan od svojih takozvanih "pametnih" satelita (satelit koji pokreće veštačka inteligencija) da prati američki nosač aviona, USS Hari S. Truman, dok je izvodio vežbe kod obala Long Ajlenda u Njujorku.

Prema kineskoj vojsci, njihov satelit, koji je imao zadatak da prati američki nosač u realnom vremenu, odmah je počeo da dostavlja Pekingu precizne koordinate nosača.

Može se pretpostaviti da je kineska vojska dala zadatak svojim "pametnim" satelitima da prate ne samo USS Hari S. Truman, već i da pomno drže na oku svih jedanaest američkih nosača.

To što ovaj satelitski sistem može da nadgleda nosače koji rade čak u Atlantiku, u blizini istočne obale SAD, znači da američki nosači neće imati gde da se sakriju ako se približe teritorijama koje pokrivaju rastući kineski A2/AD sistemi (većina kineskih A2/AD projektila ima domet od 1.000 kilometara).

Ovaj "pametni" satelitski sistem je relativno nov. To se poklapa sa velikim iskoracima koje je Peking napravio u razvoju veštačke inteligencije uopšte (uprkos onome što tvrde zagovornici na Zapadu).

Dok je ranije kineska vojska morala da analizira velike količine podataka o tome gde se nalaze američki nosači, kineski sistemi veštačke inteligencije bili su u stanju da pregledaju te gomile podataka tako brzo i efikasno da su koordinate i kretanja američkog nosača prenosili uživo do pekinške mornarice i ratnih planera.

Kina je toliko posvećena uništavanju američkih nosača (prvo, njihovim praćenjem), da je predsednik Si Đinping formirao specijalizovanu jedinicu 2015. godine poznatu kao "Strateške snage za podršku" (SSF).

Pentagon veruje da je SSF odgovoran za korišćenje naprednih sredstava za praćenje američkih nosača aviona, uključujući veštačku inteligenciju.