Socijalistička grdosija: Najveća eks-Ju zgrada izgrađena u danas nezamislivom roku

Stambeni mastodont dugačak 240 metara, visok 19 spratova i šezdeset metara, u kojem u 1.169 stanova živi oko pet hiljada ljudi, retkost je i za evropske norme.

Tek je nekoliko građevina na Starom kontinentu veće od zagrebačke Mamutice – koja je po zamislima građevinaca trebalo da se zove – Tratinčica.

Kamen temeljac za Mamuticu postavljen je 1974. godine, a prvi stanari uselili su se dve godine kasnije, što je za današnje pojmove neviđeno kratak rok, piše Index.hr.

"Herojsko dostignuće izgradnje u socijalizmu"

“Mamutica u Travnom predstavlja jedno od ‘herojskih’ dostignuća društvene stambene izgradnje u socijalizmu i bitno je uslovljena društvenim okolnostima kraja 1960-ih i prve polovine 1970-ih. To je vreme obeleženo rastom standarda i jačanjem tržišnih ekonomskih odnosa, ali je uprkos svim naporima i dalje prisutna stambena kriza i manjak stanova. Utoliko se kao društveni prioritet traži daljnja "industrijalizacija" i ubrzanje izgradnje.

Od 1966. nosioci investicija u stanogradnji postaju moćne građevinske kompanije koje imaju i svoje projektantske biroe, pa je osovina projektovanje – izgradnja direktna. Povećavaju se i preporučeni standardi za stanovanje, pa Generalni urbanistički plan Zagreba iz 1971. prioritet stavlja na veće stanove površina 73-85 kvadrata. Ti parametri utiču na fizionomiju naselja Travno u kojem arhitektura drastično raste, objašnjava za Indeks dr. Maroje Mrduljaš, arhitekta i urbanista, profesor na zagrebačkom Arhitektonskom fakultetu, i nastavlja:

"Urbanistički plan izrađuje Miroslav Kolenz 197., koji svoji koncept bazira na velikom centralnom parku, što je pak zahtevalo i povećanje merila izgradnje kako bi se postigao optimalni odnos između broja stanova, javnog prostora i zelenila. Iako su prva asocijacija na Travno gigantske zgrade, Kolenz je kombinovao različite tipologije, od megastruktura pa sve do porodičnih kuća u nizu.

"Travno je podeljeno između vodećih građevinskih kompanija, pa svaki blok izrađuje drugi projektni biro, što je dovelo i do polifonije arhitektonskih jezika. Blokovi 3A i 3B, koje je projektovao tim Ljubomir Perić, Emil Seršić, Benedeto Tardoći, Neda Morsan i Ivana Zorić, te Blok 4, koji je projektovao Hrvoje Davidovski, vredni su doprinosi stanogradnji. U tim blokovima koncipiranim pod uticajem brutalističkih tendencija vrlo je važna razigrana struktura loža. Kada bi stanari poklonili prikladnu pažnju tim prostorima, te velike zgrade vizuelno bi gotovo nestale pod zelenilom", kaže on.

Najveća stambena zgrada u Hrvatskoj

Golemu zgradu u Travnom projektovali su Đuro Mirković i Nevenka Postružnik i proteže se kroz Ulicu Božidara Magovca od kućnih brojeva 1 do 15 te od 23 do 63. Preciznije, reč je o dve zgrade, velikoj i maloj Mamutici, koje su spojene pešačkim platoom i garažama. Sagradila ih je Industrogradnja, jedan od građevinskih divova nestalih u tranziciji nakon 1990. godine.

U sklopu Mamutice dograđen je prema projektu Hrvojke Paljan 1984. godine Dom kulture – današnji Kulturni centar Travno.

Uz 1.169 stanova zgrada ima i 256 garaža te 24 lokala. Sličnu arhitekturu – poznatiju kao brutalističku – u Zagrebu još jedino ima zgrada nazvana Super Andrija.

“Ekstrem te faze istraživanja stambenih tipologija u Travnom je blok 6, kolokvijalno nazvan Mamutica, koja je i danas najveća stambena zgrada u Hrvatskoj. Te zgrade postavljene su na pešačku platformu uzdignutu iznad garaža. Plato između dveju zgrada okuplja različite javne sadržaje, a kasnije je na njemu relizovan i kulturni i društveni centar, nažalost s improviziranom arhitekturom. Kada bi se taj plato ozelenio, bio bi ugodniji za život, a možda bi se smanjio i uticaj snažnih vetrova koji nastaju u klancu između dveju zgrada”, objašnjava profesor Mrduljaš.

Stanari obožavaju da žive u njoj

U medijima nije retko pronaći izjave stanara Mamutice koji tvrde da im je dobro da žive u takvoj megastrukturi, osmišljenoj kao “grad u malom”. Razlog tome su prostrani i dobro projektovani stanovi koji su i po današnjim standardima vrlo kvalitetni, pa i luksuzni.

“Prema autorima, fokus projekta bio je optimizovanje odnosa bruto površine zgrade i neto površine stanova unutar velikog programa. Funkcionalni nacrti u Mamutici su vrlo dobri, sa šest tipova stanova površine od 40, 45 do 130 kvadratnih metara, pri čemu su najveći i dvoetažni. Arhitektonska forma je vođena pragmatičnim odlukama, no kroz jednostavne pomake u gabaritima zgrade gigantski volumeni deluju dinamično. Vredi naglasiti kako su stanovi u punoj širini fasade ostakljeni: kontinuirana traka prozora i loža proteže se uzduž čitave zgrade, što je iz savremene perspektive luksuz.

Takav standard koji garantuje otvorenost stanova prema eksterijeru u stanogradnji više praktično ne postoji. Kombinacija betona i cigle takođe doprinosi raznolikosti arhitekture, unutar parametara stroge racionalizacije izgradnje. Kada se pogledaju detalji zgrade, vidi se srazmerno visoka kompetencija tadašnje građevinske industrije, koja je vladala različitim tehnikama gradnje i koristila solidne materijale, pa je šteta što zgrada nije sistemski bolje održavana, što vredi za praktično svu stanogradnju iz socijalističkog perioda”, kaže Mrduljaš.

Turistička atrakcija

Mamutica je, zahvaljujući društvenim mrežama i interesu za arhitekturu iz socijalističkog razdoblja, postala i turistička destinacija. Često je razgledaju grupe mladih arhitekata i studenata, a nedavno je članak o toj zagrebačkoj megastrukturi objavio i jedan ugledan stručni časopis iz Švajcarske.

U Mamutici su živele i brojne poznate osobe, poput preminulih glumaca Mustafe Nadarevića, Ivice Vidovića i Božidara Oreškovića i pevača Danijela Popovića, koji danas živi u Sloveniji.

Na tom mestu snimljeno je i nekoliko filmova i serija, a poslednja je bila krimi serija Mamutica iz 2008. godine.

Šta Mamutica, građevina nastala pre pola veka, znači u istoriji domaće građevine?

"U suštini, Mamutica je pokušaj pomirenja ‘projektovanja za velike brojeve’ i osiguravanja stambenog kvaliteta koji uključuje i pažnju posvećenu javnom domenu. Radi se o vremenima kada se stanogradnja praktikovala integralno i kada se posvećivala pažnja svim onim temama koje su izvan samog stana kao osnovne komercijalne kategorije. Pristup stanovanju bio je postavljen na racionalnim i naučno utemeljenim osnovama i ulagani su znatni napori da se iz razumnih investicija izvuče maksimum za stanare. Uporediv pristup socijalnoj stanogradnji primenjivan je i u drugim sredinama, na primer u Zapadnoj Evropi, a Hrvatska i Jugoslavija su dale vredne doprinose", odgovara na to pitanje Maroje Mrduljaš.